złoża fluidalne, Złoża fluidalne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
OCHRONA ŚRODOWISKA
góry złoża. Można jeszcze wyróżnić złoża luidalne,
w których wypełnienie stanowi piasek a osad bez-
tlenowy jest zawieszony w całej objętości reaktora
dzięki dużej prędkości przepływu i wydzielanym
pęcherzykom gazu. Stosowane są jeszcze złoża eks-
pandowane, mające kształt kolumny wypełnionej
drobnoziarnistym piaskiem o uziarnieniu 0,2 – 0,3
mm. W takim złożu ścieki dopływają od dołu do
góry z prędkością przekraczającą granicę ekspansji.
Zarówno w złożach luidalnych jak i ekspandowa-
nych wymagana jest duża recyrkulacja ścieków,
aby utrzymać warstwę złoża w zawieszeniu. Na
wypełnieniu złoża rozwija się błona biologiczna o
grubości 1 – 2 mm, zapewniając wysokie stężenie
biomasy.
W złożach beztlenowych uzyskuje się wyso-
ką skuteczność usuwania substancji organicznej
dochodzącej w przypadku BZT
5
do 80% przy ob-
ciążeniach rzędu 10 – 20 kgChZT/m
3
·d.
W złożach luidalnych występuje szereg pro-
blemów hydraulicznych, które nasilają się w wyni-
ku procesów beztlenowych, w których uwalniają
się pęcherzyki gazu, mogące utrudniać rozdział
ścieków i granul w górnej części złoża. Pęcherzyki
gazu mogą być także przyczyną problemów zwią-
zanych z adhezją, ponieważ mogą one tworzyć
się pomiędzy błoną biologiczną i nośnikiem co
powoduje odrywanie błony. W złożach luidalnych
wypełnienie złoża oczyszczane jest mechanicznie z
przylegającej biomasy, natomiast w złożu ekspan-
dowanym oczyszczanie zachodzi w samym złożu,
ponieważ cząsteczki złoża ocierają się wzajemnie.
W złożach tarczowych odrywanie błony jest regu-
lowane szybkością obrotu tarczy.
Drugą grupę urządzeń stanowią reaktory, w
których mikroorganizmy beztlenowe są zawieszone
w całej objętości zbiornika. Osad w tych oczyszczal-
niach utrzymywany jest w stanie zawieszenia dzięki
mechanicznemu mieszaniu zawartości zbiornika
bądź za pomocą pęcherzyków gazu uwalniających
się w procesie, a także przepompowywania ście-
ków. Proces prowadzi się w wysokich zbiornikach
(5 – 10 m), natomiast oddzielanie osadu następuje
w procesie sedymentacji na lamelach, najlepiej
ze wstępnym odgazowaniem lub schłodzeniem.
Odgazowywanie przeciwdziała wypływaniu osadu z
osadnika. Może być ono realizowane mechanicznie
lub hydraulicznie a także pod próżnią. Chłodzenie
zatrzymuje chwilowo procesy biologiczne, a za-
tem przeciwdziała tworzeniu nowych pęcherzyków
gazu. Do tej grupy oczyszczalni zaliczyć można
reaktory o pełnym wymieszaniu z recyrkulacją jako
tzw. proces kontaktowy. Nowoczesnym wariantem
procesu kontaktowego jest reaktor UASB (
Uplow
Anaerobic Sludge Blanket
). Oczyszczalnia ta składa
się z reaktora biologicznego z przepływem od dołu
do góry, zespolonego z osadnikiem. Przy odpowied-
nim zaprojektowaniu reaktora oraz pod warunkiem
obecności w ściekach substancji organicznych łatwo
biodegradowalnych, biomasa może formować się
w postaci kulistych aglomeratów. Aglomeraty cha-
rakteryzują się wysoką koncentracją biomasy oraz
dużą gęstością. Z tego powodu nie tylko osiąga
się duże prędkości usuwania objętościowego, ale
pozostają one w aktywnej części zbiornika, ponie-
waż ich prędkość sedymentacji jest większa od
prędkości przepływu ścieków ku górze. Stężenie
osadu zawieszonego w takich oczyszczalniach jest
styczeń 2010 r.
Rzeźnik polski
31
[ Pobierz całość w formacie PDF ]