wytrwalosc tom10 numer5, Światło Życia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wytrwałość
Tom 10, Numer 5
W numerze:
Strona 2:
Wytrwanie do końca
Wytrwałość rozwija charakter Chrystusa w nas, kiedy uczymy się pozostawać
wiernymi Jemu bez względu na okoliczności czy konsekwencje. Zawodnik, który
dokończy bieg, otrzymuje nagrodę.
Strona 6:
Wiatr w naszą twarz
Wielu dzisiejszych chrześcijan jest winnych tego, że przedstawiają tylko pozytywną
stronę pójścia za Chrystusem, a nie podają ludziom dokładnego obrazu doświadczeń
i przeciwności, które są częścią naśladowania niebiańskiego Mistrza.
Strona 9:
Jak my sobie poradzimy?
W obliczu wielu doświadczeń i trudności musimy zawsze pamiętać, że Chrystus jest
naszą siłą i naszą tarczą. On nas przeprowadzi poprzez wszystko, co może będziemy
musieli przeżywać w nadchodzących dniach.
Strona 17:
Bramy piekła nie przemogą
Jeżeli mamy być zwycięzcami nad wrogiem, to musimy uznać istnienie diabła i
pozwolić, aby krzyż wykonywał swoje dzieło w nas, abyśmy mogli stać na pozycji
zwycięzców w każdym konflikcie.
Strona 21:
Pracujcie aż przyjdę
Jesteśmy powołani, aby pozostać wiernymi w latach zmierzchu tego wieku.
„Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie
wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.”
—
Jakuba 1:12
Wytrwałość
Wytrwałość do końca
Kiedy siedzę i to piszę, dzielą nas tylko dwa tygodnie od rozpoczęcia nowego
milenium. Przygotowania do obchodów sięgają gorączkowego poziomu u wielu
ludzi: w międzyczasie niepewność dotycząca Y2K, albo „wirusa tysiąclecia”
budzi strach w wielu sercach. Zagrożenia terroryzmem, katastrofą nuklearną,
chaosem politycznym, finansowym krachem i społecznym niepokojem
wszystkie dodają do tego odczucia, że coś katastrofalnego może czyhać za
rogiem.
Z drugiej strony rozlega się wiele głosów, że wchodzimy w nowy okres
pokoju i materialnej obfitości dla ludzkości. Jesteśmy na krawędzi „nowego
wieku”, w którym ludzkość osiągnie swój pełny potencjał i będziemy oglądać
niewyobrażalny postęp w medycynie, technologii i globalnej współpracy. Dla
każdego, kto zwraca uwagę na te pozytywne nadzieje dla naszego świata,
przyszłość może wyglądać bardzo jasno.
Wraz z tymi zróżnicowanymi poglądami na to, co nas czeka jest też coraz
mocniejsza świadomość tego, że duchowy klimat jest coraz ciemniejszy wokół
nas. Określenie „naród chrześcijański” nie jest już właściwe dla większości
krajów, które historycznie za takie się uważały. „Tolerancja” oto jest poselstwo,
które jest głoszone coraz mocniej w tych czasach. To zazwyczaj oznacza, że
należy wszystko akceptować i nic nie może być uważane za jedyną prawdę
dotyczącą Boga i Jego stworzenia. Kiedy wszystko jest przyjmowane jako
prawda, to nic nie jest uznawane jako
Ta jedyna prawda
; znika pojęcie
absolutnej prawdy.
To otwiera drzwi do każdej formy czci i religii pod słońcem. Ponieważ nie
ma nic nowego pod słońcem, to widzimy odnowienie różnych form pogaństwa i
spirytyzmu, wraz z ciągle rosnącą liczbą niezwykłych religii służących samemu
sobie. Chociaż świat traktuje je jako nieszkodliwe duchowe wysiłki, to ci, którzy
mają duchowe rozeznanie, wiedzą, że są to „zwierzchności i moce,” przeciwko
którym Chrześcijanie walczą i przygotowują się na ostateczny krok szatana, aby
być „taki jak Najwyższy” (Izajasz 14:14).
Te duchowe i religijne przeciwności, które rozwijają pod sztandarem
tolerancji, są w rzeczywistości nietolerancyjne dla chrześcijaństwa i jego wiary
dotyczącej chwały Jezusa Chrystusa. To oznacza, że wierzący w wielu częściach
świata zachodniego napotykają na wrogość, po raz pierwszy od wieków.
Społeczeństwo chrześcijańskie, które było rezultatem reformacji, gwałtownie się
2
Wytrwałość
kończy i bycie uczniem Jezusa Chrystusa może oznaczać osamotnienie, izolację
i możliwe prześladowanie.
Chociaż może to być bardzo niepewne dla ludzi, to nie powinno powodować
zniechęcenia czy załamania. Historia uczy nas, że kościół właściwie rozkwita w
takich warunkach, jakie rozwijają się wokół nas. Zamiast tego, że nasze
wyznawanie wiary w Chrystusa kosztuje nas niewiele więcej niż cotygodniowy
wyjazd do tego czy innego kościoła, naśladowanie Chrystusa w takich czasach
wymaga pełnego oddania i uznania ceny uczniostwa. Oznacza to, że musimy
stanąć mocno i wytrwać w obliczu przeciwności i opozycji.
Wytrwanie jest czymś, z czym niewielu wierzących na zachodzie miało do
czynienia w ostatnich latach, ale nadszedł czas, kiedy będziemy musieli spolegać
na Panu dzień po dniu, aby nam dał łaskę i siłę do chodzenia z Nim wśród
doświadczeń i ucisków. Biblia mówi, że w takim czasie, który jest postrzegany
jako negatywny, powinniśmy się właściwie radować, ponieważ wytrwałość jest
wykorzystywana przez Boga jako główne narzędzie do budowania charakteru
Chrystusa w nas.
Wytrwałość wytwarza charakter
Paweł powiedział do Rzymian, że „My radujemy się w naszych cierpieniach”,
ponieważ wiemy, że cierpienie wytwarza wytrwałość, wytrwałość charakter; a
charakter nadzieję (5:3-4). Jakub powtarza tę myśl, kiedy mówi: „Poczytujcie to
sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie,
wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość,
wytrwałość zaś
niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie
mający żadnych braków
” (Jakuba 1:2-4).
Oba te fragmenty postrzegają wytrwałość jako nieodzowną część rozwijania
charakteru Chrystusa. Jakub mówi nawet, że wytrwałość w rzeczywistości
doprowadza nas do dojrzałości i doskonałości. Piotr mówi, że wytrwałość jest tą
cechą, którą powinniśmy „za wszelką cenę” dodawać do naszej listy duchowych
wartości. „Jeśli je bowiem posiadacie i one się pomnażają, to nie dopuszczą do
tego, abyście byli bezczynni i bezużyteczni w poznaniu Pana naszego Jezusa
Chrystusa” (2 Piotra 1:8).
Tylko poprzez doświadczanie i uczenie się stania mocno wśród tych prób i
doświadczeń rozwijamy wytrwałość, która umożliwi nam zwycięstwo w każdej
sytuacji. Każda wartość w nas, która pozostaje niedoświadczona, nie jest w
rzeczywistości prawdziwą wartością.
Przykładna wiara Abrahama doszła do najczystszej formy, kiedy została
wystawiona na próbę z Izaakiem. Mojżesz pokazał swoją pokorę, kiedy lud
Izraelski i Korach i jego naśladowcy w szczególny sposób buntowali się
3
Wytrwałość
przeciwko niemu i jego przywództwu. Dawid wyszedł jako czyste złoto, z
sercem, które podobało się Bogu, po miesiącach i latach w jaskiniach Adullam.
Lista przykładów jest dużo dłuższa.
Doświadczenie naszej wiary prowadzi nas do miejsca, gdzie możemy
pokazać, że nasze życie z Chrystusem jest rzeczywiście szczere. Jeżeli
naśladowanie Chrystusa nic nas nie kosztuje, albo jeżeli nie ma w tym
prawdziwego odczucia oddania się, to można podejrzewać, że nasza wiara w
Chrystusa jest tylko psychologiczną sztuczką, albo duchową metodą, jakiej
używamy, aby zdobyć materialne bogactwa. Ale jeżeli wśród trudności i ucisku
zdecydowanie nie poddamy się ani nie odwrócimy, to Bóg jest uwielbiony w
naszym życiu, kiedy pokazujemy prawdziwość naszego oddania się Jemu i
działaniu w nas Ducha Świętego.
„Weselcie się z tego, mimo że teraz na krótko, gdy trzeba, zasmuceni
bywacie różnorodnymi doświadczeniami, ażeby wypróbowana wiara wasza
okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i
czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus”(1 Piotra 1:6,7).
Wartość wytrwałości
Biblia przykłada wielką wartość do tych, którzy wytrwają w doświadczeniach.
W liście do siedmiu zborów (Obj. 2 i 3), Chrystus wspomina pozytywne
wartości każdego zboru, zanim zacznie wymieniać sytuacje, które wymagają
korekty. W kilku z tych listów wytrwałość i wierność Jemu są wymieniane na
pierwszym miejscu.
„Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia mego, a nie ustałeś” (2:3). „a
jednak trzymasz się mocno mego imienia i nie zaparłeś się wiary we mnie”
(2:13). „Znam uczynki twoje i miłość, i wiarę, i służbę, i wytrwałość twoją”
(2:19), „bo choć niewielką masz moc, jednak zachowałeś moje Słowo i nie
zaparłeś się mojego imienia.” (3:8).
Zbory te miały problemy i dziedziny, które naprawdę potrzebowały pomocy,
ale Chrystus uznaje fakt, że wielu w tych zborach pozostaje wiernymi Jemu i
Jego Słowu w obliczu doświadczeń i duchowego odstępstwa. Ich wytrwałość nie
uchodzi niezauważona przez Tego, który przechadza się pośród złotych
świeczników i ich wierność będzie we właściwy sposób nagrodzona. „Bądź
wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota” (2:10).
Jakub również zwraca uwagę na wysoką nagrodę obiecaną w Biblii za
wytrwałość. „Bracia, za przykład cierpienia i cierpliwości bierzcie proroków,
którzy przemawiali w imieniu Pańskim. Oto za błogosławionych uważamy tych,
którzy wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Joba i oglądaliście zakończenie,
które zgotował Pan, bo wielce litościwy i miłosierny jest Pan” (Jakuba 5:10,11).
4
Wytrwałość
Prorocy, którzy nie uchylali się od zwiastowania tego poselstwa bez względu
na konsekwencje, są pokazani jako przykład pozostawania wiernymi Panu w
niesprzyjających okolicznościach. W jakich warunkach pokazywali oni
cierpliwość i wytrwałość? Autor Listu do Hebrajczyków opisuje ich
doświadczenia: „Drudzy zaś doznali szyderstw i biczowania, a nadto więzów i
więzienia; byli kamienowani, paleni, przerzynani piłą, zabijani mieczem, błąkali
się w owczych i kozich skórach, wyzuci ze wszystkiego, uciskani, poniewierani;
ci, których świat nie był godny, tułali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i
rozpadlinach ziemi” (11:36-38).
Job jest właściwie wymieniony z imienia. A jaki był poziom wytrwałości
Joba? „Choćby mnie zabił, ja jednak będę w Nim pokładał nadzieję” (13:15).
Gdyby to nawet miało oznaczać śmierć, Job chciał wytrwać w Bogu. Wśród
strasznych doświadczeń i kiedy otrzymywał objawienie swojej palącej potrzeby
Bożej sprawiedliwości, Job był zdecydowany pozostać wiernym Jemu za
wszelką cenę.
Wytrwałość zapewnia wieczną obietnicę
W pierwszym liście do Tymoteusza Paweł zachęca go tak: „Pilnuj siebie samego
i nauki, trwaj w tym, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię
słuchają (4:16). Tymoteusz miał pozostać wierny zarówno w swojej nauce jak i
swoim życiu i działaniu. To zapewni wieczne korzyści nie tylko dla niego, ale
też dla tych, którzy słuchają jego zwiastowania. Jeżeli chce otrzymać wieczną
nagrodę w królestwie niebiańskim, Tymoteusz musiał wytrwać do końca.
Chociaż był zbawiony, to jednak ważne było, aby nie odwrócił się i aby nie
ominęła go wieczna nagroda. Paweł wspomniał już Hymeneusza i Aleksandra,
którzy zachwiali się i stali się rozbitkami w wierze (1:19,20).
Widzimy również jak Jakub przedstawia wartość wytrwania. „Błogosławiony
mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota,
obiecany przez Boga tym, którzy go miłują” (1:12).
Zbliżając się do końca swoich dni Paweł miał pewność człowieka, który
wytrwał do końca i dokończył swoje zadanie. „Dobry bój bojowałem, biegu
dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości,
który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i
wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego” (2 Tym.4:7,8). Wieczna nagroda
Pawła była pewna, ponieważ pozostał on mocny w wierze i trzymał się mocno
swojego Mistrza bez względu na koszt czy trudności.
Są określone konsekwencje odnoszące się do naszej nagrody i wiecznego
stanu w zależności od tego czy wytrwamy, czy też nie. Tak jak w każdym biegu,
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]